Häzir aýtjak zadym – täze açyşym,
Düşünýän, dilçileň baryna geňdir.
Ýöne her bir goşgyň udel agramam,
Onuň öz göterýän ýüküne deňdir.
Sanly tehnologiýaň ösen mahaly,
Döwrüň pulsun durkuň bilen duýmakdyr.
San bilen zehiniň goşulyşmagy,
Üstünligiň kwadraty diýmekdir.
Şygrym okan köpmi, ýa halan köpmi,
Diýsem soraýarsyň:”Tapawudy nä?”
Şahyryň soňraky üstünlikleri,
Deň şu gatnaşyklaň tapawudyna.
Meger açylandyr ylhamym ýa-da,
Kämilligiň nobatdaky gatydyr.
Hasap-hesip bilen ýazmaklyk, belki,
Eýnşteýn ataňam nesihatydyr.
Agramly bir goşgy ýazdym arada,
“Sözler ýerbe-ýer däl…” Şu barja kemi.
Sözleriň ornuny çalşanyň bilen,
Üýtgänok ahyry pikirleň jemi.
Hemme ýazanlammy üýşürip orta,
“Birin saýlap alaý” diýseler eger.
Ähli şygyrlammyň ýüzüne gelip,
Bölmekden şu paýy alardym meger.
Meniň täze goşgym – täze açyşym,
Çykandyr hasaplaň kökünden syzlyp.
Hasaplaň dostlugy hemişelikdir,
Hasaplaň söýgüsi – tükeniksizlik.
Saparmuhammet YLÝASOW,
Türkmengala etrabynyň ýaşaýjysy.
